Προς συναδέλφους και επίδοξους chef

Παρατηρώντας την εικόνα του σήμερα στις επαγγελματικές κουζίνες, μπαίνω σε σκέψεις. Έρχονται στο μυαλό μου ιστορίες των Chef που γαλουχήθηκα δίπλα τους. Θυμάμαι εικόνες από κουζίνες που όταν ο αρχιμάγειρας περπατούσε σε αυτές, οι υπόλοιποι έκαναν ένα βήμα πίσω από σεβασμό. Ηχούν στα αυτιά μου λόγια μαγείρων που εξυμνούσαν τη γαστρονομία και τίποτα άλλο μέσα σε μία κουζίνα.

Αναμνήσεις τις οποίες στις μέρες μας όταν τις εξιστορείς, οι νεότεροι μάγειρες, σε κοιτούν λες και μιλάς για άλλο επάγγελμα. Κάθε αλλαγή και εξέλιξη είναι δεκτή. Μήπως όμως η κακή διαχείριση από τα Media και η λάθος αντίληψη που δημιουργείται για τον μάγειρα στην Ελλάδα, επιφέρει την εικόνα του χάους;

Με τα πρώτα βήματα που έκανα σε επαγγελματική κουζίνα, έμαθα να σέβομαι, να μοιράζομαι και να εκτιμώ. Τα πρώτα λόγια που άκουσα ήταν: “θα ακούς θα απορροφάς σαν σφουγγάρι και δεν θα αντιδράς σε τίποτα και για τίποτα”.
Στις μέρες μας οι μαγείροι είναι μόδα, trendy, εικόνα… Αν δεν κάνεις θυσίες, δεν ιδρώσεις την μπλούζα και δεν την τιμήσεις, η μόδα θα περάσει. Το περιθώριο χωρά πολλούς που το επάγγελμα αποβάλλει!

Θυμήσου: “όσο ο σκούφος ψηλώνει, η μύτη σου να κοιτάει χαμηλά”. Καμία έπαρση δεν θα σε κάνει chef και κανένα χαβιάρι ή αφρός από φέτα ή μπάμια. Δεν σε καταξιώνει η τεχνική και η οπτική σου, αν δεν τα πλαισιώνεις με τον χαρακτήρα και την προσωπικότητά σου.

Με εκτίμηση και σεβασμό ,
Stavros Psomopoulos